totuplex

Latin

Etymology

From tot, totus +‎ -plex.

Pronunciation

Adjective

totuplex (genitive totuplicis); third-declension one-termination adjective

  1. (relative, New Latin, rare, sometimes proscribed) as manifold (as)
    Coordinate term: quotuplex
    • 1511, Ioannes Marius Philelphus, “De Confirmatione”, in Epistole Mari Philelphi[1]:
      At confirmatio totuplex debet eſſe : quotuplex diuiſio : hoc est unaqueqꝫ partitionis pars debet confirmationem habere propriam
      (please add an English translation of this quotation)
    • [1553, Lucio Giovanni Scoppa, “De Partitivis”, in Epithome, page 136:
      Quotuplex de quante pieghe, duppie, ſorte, manere, qualitate, referũtur ſimplex, duplex, triplex, quadruplex; & reliqua ut la tua ueste e de otto pieghi; doppie como la noſtra, uestis tua est octuplex, quotuplex, uel ſicut noſtra, & hoc melius, quoniam quotuplex & totuplex non ſunt in uſu: tu porti una ueste de tre ſorte, colori manere como la mia, tu portas ueſtem triplicem ſicut est mea.
      (please add an English translation of this quotation)]

Declension

Third-declension one-termination adjective.

singular plural
masc./fem. neuter masc./fem. neuter
nominative totuplex totuplicēs totuplicia
genitive totuplicis totuplicium
dative totuplicī totuplicibus
accusative totuplicem totuplex totuplicēs totuplicia
ablative totuplicī totuplicibus
vocative totuplex totuplicēs totuplicia