piņ

See also: Appendix:Variations of "pin"

Livonian

Etymology

From Proto-Finnic *peni, derived from Proto-Finno-Permic *penä. Cognates include Finnish peni, Northern Sami beana, Võro pini.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈpiˀɲ/, [ˈpiˀɲ]

Noun

pi’ņ

  1. dog
    • Tiit-Rein Viitso; Valts Ernštreits (2012–2013), “piņ”, in Līvõkīel-ēstikīel-lețkīel sõnārōntõz [Livonian-Estonian-Latvian Dictionary]‎[1] (in Estonian and Latvian), Tartu, Rīga: Tartu Ülikool, Latviešu valodas aģentūra
      neiku piņīd utābõd īd tuoizõn vastõ
      like dogs, barking at each other
      piņkõks õŗštõ
      to sic a dog [on someone]
      jemā sīetõb piņņõn leibõ
      mother is feeding the dog bread

Declension

Declension of pi’ņ (64)
singular (ikšlu’g) plural (pǟgiņlu’g)
nominative (nominatīv) pi’ņ piņīd
genitive (genitīv) pi’ņ piņīd
partitive (partitīv) pi’ņņõ piņīdi
dative (datīv) pi’ņņõn piņīdõn
instrumental (instrumentāl) pi’ņkõks piņīdõks
illative (illatīv) pi’ņņõ piņīž
inessive (inesīv) pi’ņšõ piņīs
elative (elatīv) pi’ņštõ piņīst
  • kutški
  • kuņā

References

  • Tiit-Rein Viitso; Valts Ernštreits (2012–2013), “pi’ņ”, in Līvõkīel-ēstikīel-lețkīel sõnārōntõz [Livonian-Estonian-Latvian Dictionary]‎[2] (in Estonian and Latvian), Tartu, Rīga: Tartu Ülikool, Latviešu valodas aģentūra