mutīgs

Latvian

Etymology

From mute (mouth) +‎ -īgs.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Adjective

mutīgs (definite mutīgais, comparative mutīgāks, superlative vismutīgākais, adverb mutīgi)

  1. talkative, chatty (who likes to talk a lot, who is a resourceful speaker)
    mutīgais vīrs nepalika atbildi parādāthe talkative husband left no answer unsaid (lit. no answer in debt)
    Marta bija paēdusi vakariņas un noklausījās mutīgās Annas nostāstāMarta had eaten dinner and listened to talkative Anna's story

Declension

Indefinite declension (nenoteiktā galotne) of mutīgs
masculine (vīriešu dzimte) feminine (sieviešu dzimte)
singular
(vienskaitlis)
plural
(daudzskaitlis)
singular
(vienskaitlis)
plural
(daudzskaitlis)
nominative mutīgs mutīgi mutīga mutīgas
genitive mutīga mutīgu mutīgas mutīgu
dative mutīgam mutīgiem mutīgai mutīgām
accusative mutīgu mutīgus mutīgu mutīgas
instrumental mutīgu mutīgiem mutīgu mutīgām
locative mutīgā mutīgos mutīgā mutīgās
vocative

Synonyms