kumandan

Turkish

Etymology

  • Inherited from Ottoman Turkish قوماندان (komandan), borrowed from French commandant, from commander, from Middle French commander, from Old French comander, from Latin commandāre, from commendō + mandō.

    Pronunciation

    • IPA(key): /ku.mɑn.dɑn/

    Noun

    kumandan (definite accusative kumandanı, plural kumandanlar)

    1. commander
      Synonym: komutan

    Declension

    Declension of kumandan
    singular plural
    nominative kumandan kumandanlar
    definite accusative kumandanı kumandanları
    dative kumandana kumandanlara
    locative kumandanda kumandanlarda
    ablative kumandandan kumandanlardan
    genitive kumandanın kumandanların
    Predicative forms
    singular plural
    1st singular kumandanım kumandanlarım
    2nd singular kumandansın kumandanlarsın
    3rd singular kumandan
    kumandandır
    kumandanlar
    kumandanlardır
    1st plural kumandanız kumandanlarız
    2nd plural kumandansınız kumandanlarsınız
    3rd plural kumandanlar kumandanlardır