incredibilis

Latin

Etymology

From in- +‎ crēdibilis.

Pronunciation

Adjective

incrēdibilis (neuter incrēdibile, adverb incrēdibiliter); third-declension two-termination adjective

  1. unbelievable, incredible
    • 63 BCE, Cicero, Catiline Orations Oratio in Catilinam Prima in Senatu Habita.7:
      Num mē fefellit, Catilīna, nōn modo rēs tanta, tam atrōx, tamque incrēdibilis, vērum — id quod multō magis est admīrandum — diēs?
      Was I mistaken, Catiline, in not only a matter so important, so atrocious, and so incredible, but also — that which must be admired all the more — the very day?
      (That is, Cicero had announced an open revolt by an accomplice of Catiline.)

Declension

Third-declension two-termination adjective.

singular plural
masc./fem. neuter masc./fem. neuter
nominative incrēdibilis incrēdibile incrēdibilēs incrēdibilia
genitive incrēdibilis incrēdibilium
dative incrēdibilī incrēdibilibus
accusative incrēdibilem incrēdibile incrēdibilēs
incrēdibilīs
incrēdibilia
ablative incrēdibilī incrēdibilibus
vocative incrēdibilis incrēdibile incrēdibilēs incrēdibilia

Descendants

  • Catalan: increïble
  • English: incredible
  • French: incrédible
  • Italian: incredibile, incredevole
  • Portuguese: incrível
  • Romanian: incredibil
  • Spanish: increíble

References

  • incredibilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879), A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • incredibilis”, in Charlton T. Lewis (1891), An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • "incredibilis", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • incredibilis”, in Gaffiot, Félix (1934), Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner; Henry William Auden (1894), Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • it sounds incredible: incredibile dictu est