diribitorium
Latin
Etymology
From diribeō (“to distribute”) + -tōrium.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [dɪ.rɪ.bɪˈtoː.ri.ũː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [d̪i.ri.biˈt̪ɔː.ri.um]
Noun
diribitōrium n (genitive diribitōriī or diribitōrī); second declension
- counting centre for a soldier's pay, for votes in an election or for giving presents to the crowd
- 121 CE, Suetonius, The Twelve Caesars Vita divi Claudi 18:
- Urbis annonaeque curam sollicitissime semper egit. Cum Aemiliana pertinacius arderent, in diribitorio duabus noctibus mansit ac deficiente militum ac familiarum turba auxilio plebem per magistratus ex omnibus vicis convocavit ac positis ante se cum pecunia fiscis ad subveniendum hortatus est, repraesentans pro opera dignam cuique mercedem.
- (please add an English translation of this quotation)
- Urbis annonaeque curam sollicitissime semper egit. Cum Aemiliana pertinacius arderent, in diribitorio duabus noctibus mansit ac deficiente militum ac familiarum turba auxilio plebem per magistratus ex omnibus vicis convocavit ac positis ante se cum pecunia fiscis ad subveniendum hortatus est, repraesentans pro opera dignam cuique mercedem.
Declension
Second-declension noun (neuter).
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | diribitōrium | diribitōria |
| genitive | diribitōriī diribitōrī1 |
diribitōriōrum |
| dative | diribitōriō | diribitōriīs |
| accusative | diribitōrium | diribitōria |
| ablative | diribitōriō | diribitōriīs |
| vocative | diribitōrium | diribitōria |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Derived terms
- (New Latin) diribitōrium cursuāle
References
- “diribitorium”, in Gaffiot, Félix (1934), Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- “diribitorium”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879), A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press