utensilis
Catalan
Noun
utensilis
- plural of utensili
Latin
Etymology
From ūtor, perhaps with an ending rebracketed from other adjectives in ēnsilis. Compare ūtilis.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [uːˈtẽː.sɪ.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [uˈt̪ɛn.si.lis]
Adjective
ūtēnsilis (neuter ūtēnsile); third-declension two-termination adjective
- (rare) useful
- Synonyms: opportūnus, commodus, habilis, idōneus, conveniēns, ūtilis, aptus, salūber
- Antonyms: incommodus, inūtilis, ineptus, irritus, ingrātus, gratuitus
- 116 BCE – 27 BCE, Marcus Terentius Varro, Agricultural Topics 1.2.6:
- Illic in semenstri die aut nocte quem ad modum quicquam seri aut alescere aut meti possit? Contra quid in Italia utensile non modo non nascitur, sed etiam non egregium fit?
- There, where either day or night is six month long, how may anything be set, grown and harvested? Now, what useful thing might not in Italy be found, aye and the best at that?
- Illic in semenstri die aut nocte quem ad modum quicquam seri aut alescere aut meti possit? Contra quid in Italia utensile non modo non nascitur, sed etiam non egregium fit?
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | ūtēnsilis | ūtēnsile | ūtēnsilēs | ūtēnsilia | |
| genitive | ūtēnsilis | ūtēnsilium | |||
| dative | ūtēnsilī | ūtēnsilibus | |||
| accusative | ūtēnsilem | ūtēnsile | ūtēnsilēs ūtēnsilīs |
ūtēnsilia | |
| ablative | ūtēnsilī | ūtēnsilibus | |||
| vocative | ūtēnsilis | ūtēnsile | ūtēnsilēs | ūtēnsilia | |
Derived terms
Descendants
References
- “utensilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879), A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “utensilis”, in Charlton T. Lewis (1891), An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- “utensilis”, in Gaffiot, Félix (1934), Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.