solstitialis
Latin
Etymology
From sōlstitium + -ālis.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [soːɫ.stɪ.tiˈaː.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [sol.st̪it̪.t̪͡s̪iˈaː.lis]
- Hyphenation: sōl‧sti‧ti‧ā‧lis
Adjective
sōlstitiālis (neuter sōlstitiāle); third-declension two-termination adjective
- solstitial (pertaining to a solstice)
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | sōlstitiālis | sōlstitiāle | sōlstitiālēs | sōlstitiālia | |
| genitive | sōlstitiālis | sōlstitiālium | |||
| dative | sōlstitiālī | sōlstitiālibus | |||
| accusative | sōlstitiālem | sōlstitiāle | sōlstitiālēs sōlstitiālīs |
sōlstitiālia | |
| ablative | sōlstitiālī | sōlstitiālibus | |||
| vocative | sōlstitiālis | sōlstitiāle | sōlstitiālēs | sōlstitiālia | |
Further reading
- “solstitialis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879), A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “solstitialis”, in Charlton T. Lewis (1891), An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- “solstitialis”, in Gaffiot, Félix (1934), Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.