remoratus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of remoror.
Participle
remorātus (feminine remorāta, neuter remorātum); first/second-declension participle
- delayed
- 63 BCE, Cicero, Catiline Orations Oratio in Catilinam Prima in Senatu Habita.4:
- [...] num ūnum diem posteā L. Sāturnīnum tribūnum plēbis et C. Servīlium praetōrem mors ac reī pūblicae poena remorāta est?
- Whether, [for even] a single day afterward, Lucius Saturninus, the tribune of the people, and Gaius Servilius, the praetor, were delayed [their] death[s] and the punishment of the republic?
- [...] num ūnum diem posteā L. Sāturnīnum tribūnum plēbis et C. Servīlium praetōrem mors ac reī pūblicae poena remorāta est?
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | remorātus | remorāta | remorātum | remorātī | remorātae | remorāta | |
| genitive | remorātī | remorātae | remorātī | remorātōrum | remorātārum | remorātōrum | |
| dative | remorātō | remorātae | remorātō | remorātīs | |||
| accusative | remorātum | remorātam | remorātum | remorātōs | remorātās | remorāta | |
| ablative | remorātō | remorātā | remorātō | remorātīs | |||
| vocative | remorāte | remorāta | remorātum | remorātī | remorātae | remorāta | |