ordynus

Polish

Etymology

From ordynarny +‎ -us.

Pronunciation

 
  • IPA(key): /ɔrˈdɘ.nus/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɘnus
  • Syllabification: or‧dy‧nus

Noun

ordynus m pers

  1. (literary or dialectal, Central Greater Poland, Kalisz Voivodeship, Kuyavia, Far Masovian, Mława, derogatory) boor, yokel
    Synonyms: gbur, kindybał, prostak

Declension

Derived terms

noun
  • ordynusostwo
adjective
verbs
  • ordynarnieć impf
  • zordynarnieć pf

Further reading

  • ordynus in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ordynus in Polish dictionaries at PWN
  • Hieronim Łopaciński (1892), “ordynus”, in “Przyczynki do nowego słownika języka polskiego (słownik wyrazów ludowych z Lubelskiego i innych okolic Królestwa Polskiego”, in Prace Filologiczne (in Polish), volume 4, Warsaw: skł. gł. w Księgarni E. Wende i Ska, page 277