namawiać

• namałwiać

From na- +‎ mawiać. First attested in the beginning of the 15th century.

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /namaːvʲat͡ɕʲ/
• IPA^(key): (15^th CE) /namɒvʲat͡ɕʲ/

namawiać impf (perfective namówić)

1. (attested in Lesser Poland) to persuade, to convince into doing something
   • Beginning of the 15th century, Łukasz z Wielkiego Koźmina, Kazania gnieźnieńskie‎^[1], Krakow, page gl. 70b:

     Ut per triginta dies ea suadere[n]t, namauali, adducendo eum

     [Ut per triginta dies ea suadere[n]t, namawiali, adducendo eum]

   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎^[2], page 734:

     (Maryja) począla drzączy glossem namavyacz svyatego Yana, rzekącz: O, namylschy, mow se mną, vschech nyevyast smąthnyeyschą, povyedz, a gdzye yest moy syn

     [(Maryja) poczęła drżący[m] głosem namawiać świętego Jana rzekąc: O namilszy, mow se mną wszech niewiast smętniejszą [a] powiedz, a gdzie jest moj syn]

• Polish: namawiać

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “namawiać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

• namawać (Middle Polish)

Inherited from Old Polish namawiać. By surface analysis, na- +‎ mawiać. Compare Czech namlouvat.

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -avjat͡ɕ
• Syllabification: na‧ma‧wiać

namawiać impf (perfective namówić)

1. (transitive) to talk into; to persuade, to convince [with na (+ accusative)], [with do (+ genitive)], [with żeby (+ past-tense clause or infinitive) ‘to (do) what’]
2. (reflexive with się) to arrange (to plan or agree to meet or go somewhere with someone) [with na (+ accusative)], [with żeby (+ past-tense clause or infinitive) ‘to (do) what’], [with z (+ instrumental) ‘with whom’]

   Synonym: zmawiać się

3. (reflexive with się) to collude, to conspire [with z (+ instrumental) ‘with whom’]

   Synonym: zmawiać się

4. (reflexive with się) to persuade each other, to convince one another [with na (+ accusative) or do (+ genitive) ‘to (do) what’]
5. (transitive or reflexive with się, Middle Polish) to deliberate together

   Synonyms: obradować, rozprawiać

• namawiać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• namawiać in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa; Stanisław Rospond; Witold Taszycki; Stefan Hrabec; Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023), “namawiać, namawać”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Maria Renata Mayenowa; Stanisław Rospond; Witold Taszycki; Stefan Hrabec; Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023), “namawiać się”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• “NAMAWIAĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 21.02.2015
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814), “namawiać”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861), “namawiać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “namawiać”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 3, Warsaw, page 99
• namawiać in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego