miuker

Old Swedish

Etymology

From Old Norse mjúkr, from Proto-Germanic *meukaz.

Adjective

miūker

  1. soft
  2. meek
  3. flexible

Declension

Declension of miūker (strong)
singular masculine feminine neuter
nominative miūker miūk miūkt
accusative miūkan miūka miūkt
dative miūkum
miūkom
miūkri
miūkre
miūku
miūko
genitive miūks miūkrar miūks
plural masculine feminine neuter
nominative miūkir
miūker
miūkar miūk
accusative miūka miūkar miūk
dative miūkum
miūkom
miūkum
miūkom
miūkum
miūkom
genitive miūkra
miūka
miūkra
miūka
miūkra
miūka
Declension of miūker (weak)
singular masculine feminine neuter
nominative miūki
miūke
miūka miūka
accusative miūka miūku
miūko
miūka
dative miūka miūku
miūko
miūka
genitive miūka miūku
miūko
miūka
plural masculine feminine neuter
nominative miūku
miūko
miūku
miūko
miūku
miūko
accusative miūku
miūko
miūku
miūko
miūku
miūko
dative miūku
miūko
miūku
miūko
miūku
miūko
genitive miūku
miūko
miūku
miūko
miūku
miūko

Descendants

  • Swedish: mjuk