interdeico

Latin

Etymology

  • From inter- +‎ deicō.

    Pronunciation

    See deicō.

    Verb

    interdeicō (present infinitive interdeicere, perfect active interdeixī, supine interdictum); third conjugation

    1. Old Latin form of interdīcō
      • CIL 1.592:
        iussum iudicatumve erit id ratum ne esto quodque quis/que quomq(ue) d(e) e(a) r(e) decernet interdeicetve seive sponsionem[1]
        (please add an English translation of this quotation)

    Conjugation

    References