ihtar
Crimean Tatar
Etymology
From Arabic إِخْطَار (ʔiḵṭār).
Pronunciation
- Hyphenation: ih‧tar
Noun
ihtar
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ihtar | ihtarlar |
| genitive | ihtarnıñ | ihtarlarnıñ |
| dative | ihtarğa | ihtarlarğa |
| accusative | ihtarnı | ihtarlarnı |
| locative | ihtarda | ihtarlarda |
| ablative | ihtardan | ihtarlardan |
References
Turkish
Etymology
From Ottoman Turkish اخطار (ihtar), from Arabic إِخْطَار (ʔiḵṭār), verbal noun of أَخْطَرَ (ʔaḵṭara).
Pronunciation
- IPA(key): /ihˈtaɾ/
- Hyphenation: ih‧tar
Noun
ihtar (definite accusative ihtarı, plural ihtarlar)
Derived terms
- ihtar etmek
- ihtarname
References
- Devellioğlu, Ferit (1962), “ihtâr”, in Osmanlıca-Türkçe Ansiklopedik Lûgat[1] (in Turkish), Istanbul: Türk Dil Kurumu, page 500
- Kélékian, Diran (1911), “اخطار”, in Dictionnaire turc-français[2] (in French), Constantinople: Mihran, page 60
- Nişanyan, Sevan (2002–), “ihtar”, in Nişanyan Sözlük
- Avery, Robert et al., editors (2013), The Redhouse Dictionary Turkish/Ottoman English, 21st edition, Istanbul: Sev Yayıncılık, →ISBN
- “ihtar”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
- Ayverdi, İlhan (2010), “ihtar”, in Misalli Büyük Türkçe Sözlük, a reviewed and expanded single-volume edition, Istanbul: Kubbealtı Neşriyatı