Turkish
Etymology
Inherited from Ottoman Turkish خصومت (husûmet), from Arabic خُصُومَة (ḵuṣūma).
Pronunciation
- IPA(key): /hu.suːˈmet/
- Hyphenation: hu‧su‧met
Noun
husumet (definite accusative husumeti, uncountable)
- animosity, enmity, hostility
- Synonym: düşmanlık
Declension
Declension of husumet
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
husumet
|
—
|
| definite accusative
|
husumeti
|
—
|
| dative
|
husumete
|
—
|
| locative
|
husumette
|
—
|
| ablative
|
husumetten
|
—
|
| genitive
|
husumetin
|
—
|
Possessive forms
| nominative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
husumetim
|
husumetlerim
|
| 2nd singular
|
husumetin
|
husumetlerin
|
| 3rd singular
|
husumeti
|
husumetleri
|
| 1st plural
|
husumetimiz
|
husumetlerimiz
|
| 2nd plural
|
husumetiniz
|
husumetleriniz
|
| 3rd plural
|
husumetleri
|
husumetleri
|
| definite accusative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
husumetimi
|
husumetlerimi
|
| 2nd singular
|
husumetini
|
husumetlerini
|
| 3rd singular
|
husumetini
|
husumetlerini
|
| 1st plural
|
husumetimizi
|
husumetlerimizi
|
| 2nd plural
|
husumetinizi
|
husumetlerinizi
|
| 3rd plural
|
husumetlerini
|
husumetlerini
|
| dative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
husumetime
|
husumetlerime
|
| 2nd singular
|
husumetine
|
husumetlerine
|
| 3rd singular
|
husumetine
|
husumetlerine
|
| 1st plural
|
husumetimize
|
husumetlerimize
|
| 2nd plural
|
husumetinize
|
husumetlerinize
|
| 3rd plural
|
husumetlerine
|
husumetlerine
|
| locative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
husumetimde
|
husumetlerimde
|
| 2nd singular
|
husumetinde
|
husumetlerinde
|
| 3rd singular
|
husumetinde
|
husumetlerinde
|
| 1st plural
|
husumetimizde
|
husumetlerimizde
|
| 2nd plural
|
husumetinizde
|
husumetlerinizde
|
| 3rd plural
|
husumetlerinde
|
husumetlerinde
|
| ablative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
husumetimden
|
husumetlerimden
|
| 2nd singular
|
husumetinden
|
husumetlerinden
|
| 3rd singular
|
husumetinden
|
husumetlerinden
|
| 1st plural
|
husumetimizden
|
husumetlerimizden
|
| 2nd plural
|
husumetinizden
|
husumetlerinizden
|
| 3rd plural
|
husumetlerinden
|
husumetlerinden
|
| genitive
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
husumetimin
|
husumetlerimin
|
| 2nd singular
|
husumetinin
|
husumetlerinin
|
| 3rd singular
|
husumetinin
|
husumetlerinin
|
| 1st plural
|
husumetimizin
|
husumetlerimizin
|
| 2nd plural
|
husumetinizin
|
husumetlerinizin
|
| 3rd plural
|
husumetlerinin
|
husumetlerinin
|
Predicative forms
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
husumetim
|
—
|
| 2nd singular
|
husumetsin
|
—
|
| 3rd singular
|
husumet husumettir
|
—
|
| 1st plural
|
husumetiz
|
—
|
| 2nd plural
|
husumetsiniz
|
—
|
| 3rd plural
|
husumetler
|
—
|
|
Derived terms
Turkish terms derived from the Arabic root خ ص م (0 c, 2 e)
Further reading
- “husumet”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
- Ayverdi, İlhan (2010), “husumet”, in Misalli Büyük Türkçe Sözlük, a reviewed and expanded single-volume edition, Istanbul: Kubbealtı Neşriyatı
- Çağbayır, Yaşar (2007), “husumet”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 2011
- Nişanyan, Sevan (2002–), “husumet”, in Nişanyan Sözlük