hiorter

Old Swedish

Etymology

From Old Norse hjǫrtr, from Proto-Germanic *herutaz.

Noun

hiorter m

  1. hart, deer

Declension

Declension of hiorter (strong a-stem)
masculine singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative hiorter hiortrin hiortar hiortanir, hiortaner
accusative hiort hiortin hiorta hiortana
dative hiorti, hiorte hiortinum, hiortenom hiortum, hiortom hiortumin, hiortomen
genitive hiorts hiortsins hiorta hiortanna

Descendants

  • Swedish: hjort