Turkish
Etymology
Inherited from Ottoman Turkish خلافت, from Arabic خِلَافَة (ḵilāfa).
Pronunciation
- IPA(key): /hi.ɫaːˈfet/
- Hyphenation: hi‧la‧fet
Noun
hilafet (definite accusative hilafeti, plural hilafetler)
- caliphate
- Synonym: halifelik
Declension
Declension of hilafet
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
hilafet
|
hilafetler
|
| definite accusative
|
hilafeti
|
hilafetleri
|
| dative
|
hilafete
|
hilafetlere
|
| locative
|
hilafette
|
hilafetlerde
|
| ablative
|
hilafetten
|
hilafetlerden
|
| genitive
|
hilafetin
|
hilafetlerin
|
Possessive forms
| nominative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
hilafetim
|
hilafetlerim
|
| 2nd singular
|
hilafetin
|
hilafetlerin
|
| 3rd singular
|
hilafeti
|
hilafetleri
|
| 1st plural
|
hilafetimiz
|
hilafetlerimiz
|
| 2nd plural
|
hilafetiniz
|
hilafetleriniz
|
| 3rd plural
|
hilafetleri
|
hilafetleri
|
| definite accusative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
hilafetimi
|
hilafetlerimi
|
| 2nd singular
|
hilafetini
|
hilafetlerini
|
| 3rd singular
|
hilafetini
|
hilafetlerini
|
| 1st plural
|
hilafetimizi
|
hilafetlerimizi
|
| 2nd plural
|
hilafetinizi
|
hilafetlerinizi
|
| 3rd plural
|
hilafetlerini
|
hilafetlerini
|
| dative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
hilafetime
|
hilafetlerime
|
| 2nd singular
|
hilafetine
|
hilafetlerine
|
| 3rd singular
|
hilafetine
|
hilafetlerine
|
| 1st plural
|
hilafetimize
|
hilafetlerimize
|
| 2nd plural
|
hilafetinize
|
hilafetlerinize
|
| 3rd plural
|
hilafetlerine
|
hilafetlerine
|
| locative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
hilafetimde
|
hilafetlerimde
|
| 2nd singular
|
hilafetinde
|
hilafetlerinde
|
| 3rd singular
|
hilafetinde
|
hilafetlerinde
|
| 1st plural
|
hilafetimizde
|
hilafetlerimizde
|
| 2nd plural
|
hilafetinizde
|
hilafetlerinizde
|
| 3rd plural
|
hilafetlerinde
|
hilafetlerinde
|
| ablative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
hilafetimden
|
hilafetlerimden
|
| 2nd singular
|
hilafetinden
|
hilafetlerinden
|
| 3rd singular
|
hilafetinden
|
hilafetlerinden
|
| 1st plural
|
hilafetimizden
|
hilafetlerimizden
|
| 2nd plural
|
hilafetinizden
|
hilafetlerinizden
|
| 3rd plural
|
hilafetlerinden
|
hilafetlerinden
|
| genitive
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
hilafetimin
|
hilafetlerimin
|
| 2nd singular
|
hilafetinin
|
hilafetlerinin
|
| 3rd singular
|
hilafetinin
|
hilafetlerinin
|
| 1st plural
|
hilafetimizin
|
hilafetlerimizin
|
| 2nd plural
|
hilafetinizin
|
hilafetlerinizin
|
| 3rd plural
|
hilafetlerinin
|
hilafetlerinin
|
Predicative forms
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
hilafetim
|
hilafetlerim
|
| 2nd singular
|
hilafetsin
|
hilafetlersin
|
| 3rd singular
|
hilafet hilafettir
|
hilafetler hilafetlerdir
|
| 1st plural
|
hilafetiz
|
hilafetleriz
|
| 2nd plural
|
hilafetsiniz
|
hilafetlersiniz
|
| 3rd plural
|
hilafetler
|
hilafetlerdir
|
|
Derived terms
Turkish terms derived from the Arabic root خ ل ف (0 c, 8 e)
Further reading
- “hilafet”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
- Ayverdi, İlhan (2010), “hilafet”, in Misalli Büyük Türkçe Sözlük, a reviewed and expanded single-volume edition, Istanbul: Kubbealtı Neşriyatı
- Nişanyan, Sevan (2002–), “hilafet”, in Nişanyan Sözlük