høfþinge

Old Swedish

Alternative forms

Etymology

From Old Norse hǫfðingi.

Noun

høfþinge m

  1. a chief, chieftain, leader, lord

Declension

Declension of høfþinge (weak an-stem)
masculine singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative høfþinge høfþingen høfþingar høfþingarnir
accusative høfþinga høfþingan høfþinga høfþingana
dative høfþinga høfþinganom høfþingom høfþingonom
genitive høfþinga høfþingans høfþinga høfþinganna

Descendants

  • Swedish: hövding