goþer

Old Swedish

Etymology

From Old Norse góðr, from Proto-Germanic *gōdaz, from Proto-Indo-European *gʰedʰ-.

Adjective

gōþer

  1. good

Declension

Declension of gōþer (strong)
singular masculine feminine neuter
nominative gōþer gōþ gōt
accusative gōþan gōþa gōt
dative gōþum
gōþom
gōþri
gōþre
gōþu
gōþo
genitive gōþs gōþrar gōþs
plural masculine feminine neuter
nominative gōþir
gōþer
gōþar gōþ
accusative gōþa gōþar gōþ
dative gōþum
gōþom
gōþum
gōþom
gōþum
gōþom
genitive gōþra
gōþa
gōþra
gōþa
gōþra
gōþa
Declension of gōþer (weak)
singular masculine feminine neuter
nominative gōþi
gōþe
gōþa gōþa
accusative gōþa gōþu
gōþo
gōþa
dative gōþa gōþu
gōþo
gōþa
genitive gōþa gōþu
gōþo
gōþa
plural masculine feminine neuter
nominative gōþu
gōþo
gōþu
gōþo
gōþu
gōþo
accusative gōþu
gōþo
gōþu
gōþo
gōþu
gōþo
dative gōþu
gōþo
gōþu
gōþo
gōþu
gōþo
genitive gōþu
gōþo
gōþu
gōþo
gōþu
gōþo

Descendants

  • Swedish: god