frigefacto
Latin
Etymology
From frīgeō (“to be cold”) + factō.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [friː.ɡɛˈfak.toː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [fri.d͡ʒeˈfak.t̪o]
Verb
frīgefactō (present infinitive frīgefactāre); first conjugation, no perfect or supine stems
- (Plautian, figuratively) to make cold; to cool
- c. 211 BCE, Plautus, Rudens 5.2–39:
- [Gripus] Quid dare velis, qui istaec tibi investiget indicetque? eloquere propere celeriter.
[Labrax] Nummos trecentos.
[Gripus] Tricas.
[Labrax] Quadringéntos.
[Gripus] Tramas putidas.
[Labrax] Quingentos.
[Gripus] Cassam glandem.
[Labrax] Sescentos.
[Gripus] Curculiunculos minutos fabulare.
[Labrax] Dabo séptingentos.
[Gripus] Os calet tibi, nunc id frigefactas.- (please add an English translation of this quotation)
- [Gripus] Quid dare velis, qui istaec tibi investiget indicetque? eloquere propere celeriter.
Conjugation
References
- “frigefacto”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879), A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “frigefacto”, in Gaffiot, Félix (1934), Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.