ffeindio

Welsh

Etymology

Borrowed from English find + -io.

Pronunciation

  • (North Wales, standard, colloquial) IPA(key): /ˈfei̯ndjɔ/
  • (South Wales, standard) IPA(key): /ˈfei̯ndjɔ/
    • (South Wales, colloquial) IPA(key): /ˈfei̯ndɔ/, /ˈfɪndjɔ/, /ˈfɪndɔ/

Verb

ffeindio (first-person singular present ffeindiaf, not mutable)

  1. (colloquial) to find

Conjugation

Conjugation of ffeindio (literary)
singular plural impersonal
first second third first second third
present indicative/future ffeindiaf ffeindi ffeindia ffeindiwn ffeindiwch ffeindiant ffeindir
imperfect (indicative/subjunctive)/conditional ffeindiwn ffeindit ffeindiai ffeindiem ffeindiech ffeindient ffeindid
preterite ffeindiais ffeindiaist ffeindiodd ffeindiasom ffeindiasoch ffeindiasant ffeindiwyd
pluperfect ffeindiaswn ffeindiasit ffeindiasai ffeindiasem ffeindiasech ffeindiasent ffeindiasid, ffeindiesid
present subjunctive ffeindiwyf ffeindiech ffeindio ffeindiom ffeindioch ffeindiont ffeindier
imperative ffeindia ffeindied ffeindiwn ffeindiwch ffeindient ffeindier
verbal noun ffeindio
verbal adjectives ffeindiedig
ffeindiadwy
Conjugation (colloquial)
inflected
colloquial forms
singular plural
first second third first second third
future ffeindia i,
ffeindiaf i
ffeindi di ffeindith o/e/hi,
ffeindiff e/hi
ffeindiwn ni ffeindiwch chi ffeindian nhw
conditional ffeindiwn i,
ffeindswn i
ffeindiet ti,
ffeindset ti
ffeindiai fo/fe/hi,
ffeindsai fo/fe/hi
ffeindien ni,
ffeindsen ni
ffeindiech chi,
ffeindsech chi
ffeindien nhw,
ffeindsen nhw
preterite ffeindiais i,
ffeindies i
ffeindiaist ti,
ffeindiest ti
ffeindiodd o/e/hi ffeindion ni ffeindioch chi ffeindion nhw
imperative ffeindia ffeindiwch

Note: All other forms are periphrastic, as usual in colloquial Welsh.

References

  • R. J. Thomas, G. A. Bevan, P. J. Donovan, A. Hawke et al., editors (1950–present), “ffeindio”, in Geiriadur Prifysgol Cymru Online (in Welsh), University of Wales Centre for Advanced Welsh & Celtic Studies