dzicz

Back-formation from dziki. Cognate with Belarusian дзі́ч f (dzíč, “game; backwoods”), Russian ди́чь f (díčʹ, “game (wild animals); wilderness; nonsense”). First attested in 1586.^[1]

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -it͡ʂ
• Syllabification: dzicz

dzicz f

2. wilderness (uncultivated tract of land)

   Synonym: pustkowie

4. backwater (backward place)

   Synonyms: see Thesaurus:zadupie

6. (collective, colloquial, derogatory) mob (unruly group of people)
   • 1586, M. Bielski, Sen majowy‎^[1], page 13:

     Ach ma miła Korono życżliwa/ y śioſtro/ ¶ Turek ná mię náoſtrzył ſwoię ſzáblę oſtro: ¶ Tákież Niemiec hártuie ſwoie ſzefeliny/ ¶ Iuż mię práwie ogárnął wſzyſtkę narod inny. ¶ Iuż mi co lepſze zamki wźięłá okrutna dzicż/ ¶ Práwie Pan Bog przepuśćił ná mię ten ſrogi bicż.

     Ah my dear kind Crown, and sister, ¶ The Turk sharpened his sabers against me: ¶ Just as the German sharpens his bosses, ¶ Another nation has almost taken over all of me. ¶ The cruel mob has already taken away my best castles, ¶ The Lord God has almost unleashed this cruel scourge upon me.

     (średniopolski — Middle Polish)

• dzicz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dzicz in Polish dictionaries at PWN
• Wiesław Morawski (16 March 2020), “DZICZ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
• Samuel Bogumił Linde (1807), “dzicz”, in Słownik języka polskiego, volume 1a, page 584
• Aleksander Zdanowicz (1861), “dzicz”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861, volume I, page 277
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “dzicz”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 635
• “dzicz”, in Słownik gramatyczny języka polskiego [Grammatical Dictionary of Polish], 2022