diozan
Old High German
Alternative forms
- dioȥȥan — early
Etymology
From Proto-West Germanic *þeutan, from Proto-Germanic *þeutaną. Cognate with Old English þēotan and Old Norse þjóta.
Verb
dioȥan
Conjugation
Conjugation of dioȥan (strong class 2)
| infinitive | dioȥan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | diuȥu, diuȥo | dōȥ |
| 2nd person singular | diuȥis, diuȥist | duȥȥi |
| 3rd person singular | diuȥit | dōȥ |
| 1st person plural | dioȥem, dioȥemēs | duȥȥum, duȥȥumēs |
| 2nd person plural | dioȥet | duȥȥut |
| 3rd person plural | dioȥant | duȥȥun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | dioȥe | duȥȥi |
| 2nd person singular | dioȥēs, dioȥēst | duȥȥīs, duȥȥīst |
| 3rd person singular | dioȥe | duȥȥi |
| 1st person plural | dioȥēm, dioȥemēs | duȥȥīm, duȥȥīmēs |
| 2nd person plural | dioȥēt | duȥȥīt |
| 3rd person plural | dioȥēn | duȥȥīn |
| imperative | present | |
| singular | diuȥ | |
| plural | dioȥet | |
| participle | present | past |
| dioȥanti | gidoȥȥan | |
Descendants
- Middle High German: dieȥen