diævul

Old Swedish

Etymology

From Old Norse djǫfull, ultimately from Latin diabolus, from Ancient Greek διάβολος (diábolos).

Noun

diævul m

  1. (theology) devil, demon; a creature of hell.
  2. (theology) the Devil, Satan

Declension

Declension of diævul (strong a-stem)
masculine singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative diævul diævulrin diævlar anir, aner
accusative diævul diævulin diævla ana
dative diævli, diævle diævulinum, diævulenom diævlum, diævlom umin, omen
genitive diævuls diævulsins diævla anna

Descendants

  • Swedish: djävul