diævul
Old Swedish
Etymology
From Old Norse djǫfull, ultimately from Latin diabolus, from Ancient Greek διάβολος (diábolos).
Noun
diævul m
Declension
| masculine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | diævul | diævulrin | diævlar | anir, aner |
| accusative | diævul | diævulin | diævla | ana |
| dative | diævli, diævle | diævulinum, diævulenom | diævlum, diævlom | umin, omen |
| genitive | diævuls | diævulsins | diævla | anna |
Descendants
- Swedish: djävul