candidatorius
Latin
Etymology
From candidātus (“candidate”) + -(t)ōrius.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kan.dɪ.daːˈtoː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [kan̪.d̪i.d̪aˈt̪ɔː.ri.us]
Adjective
candidātōrius (feminine candidātōria, neuter candidātōrium); first/second-declension adjective
- of or pertaining to a candidate for office
- 68 BCE – 44 BCE, Cicero, Epistulae ad Atticum 1.1.2:
- nos in omni munere candidatorio fungendo summam adhibebimus diligentiam
- For my part I shall spare no pains in faithfully fulfilling the whole duty of a candidate
- nos in omni munere candidatorio fungendo summam adhibebimus diligentiam
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | candidātōrius | candidātōria | candidātōrium | candidātōriī | candidātōriae | candidātōria | |
| genitive | candidātōriī | candidātōriae | candidātōriī | candidātōriōrum | candidātōriārum | candidātōriōrum | |
| dative | candidātōriō | candidātōriae | candidātōriō | candidātōriīs | |||
| accusative | candidātōrium | candidātōriam | candidātōrium | candidātōriōs | candidātōriās | candidātōria | |
| ablative | candidātōriō | candidātōriā | candidātōriō | candidātōriīs | |||
| vocative | candidātōrie | candidātōria | candidātōrium | candidātōriī | candidātōriae | candidātōria | |
References
- “candidatorius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879), A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “candidatorius”, in Charlton T. Lewis (1891), An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- “candidatorius”, in Gaffiot, Félix (1934), Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.