candidatorius

Latin

Etymology

From candidātus (candidate) +‎ -(t)ōrius.

Pronunciation

Adjective

candidātōrius (feminine candidātōria, neuter candidātōrium); first/second-declension adjective

  1. of or pertaining to a candidate for office
    • 68 BCE – 44 BCE, Cicero, Epistulae ad Atticum 1.1.2:
      nos in omni munere candidatorio fungendo summam adhibebimus diligentiam
      For my part I shall spare no pains in faithfully fulfilling the whole duty of a candidate

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative candidātōrius candidātōria candidātōrium candidātōriī candidātōriae candidātōria
genitive candidātōriī candidātōriae candidātōriī candidātōriōrum candidātōriārum candidātōriōrum
dative candidātōriō candidātōriae candidātōriō candidātōriīs
accusative candidātōrium candidātōriam candidātōrium candidātōriōs candidātōriās candidātōria
ablative candidātōriō candidātōriā candidātōriō candidātōriīs
vocative candidātōrie candidātōria candidātōrium candidātōriī candidātōriae candidātōria

References

  • candidatorius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879), A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • candidatorius”, in Charlton T. Lewis (1891), An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • candidatorius”, in Gaffiot, Félix (1934), Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.