briua
Gaulish
Etymology
From Proto-Celtic *briwā.
Pronunciation
- IPA(key): /briːwaː/
Noun
brīuā f
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | brīuā | brīuās |
| vocative | brīuā | brīuās |
| accusative | brīuan1, brīuim2 | brīuās |
| genitive | brīuās1, brīuiās2 | brīuanom |
| dative | brīuī1, brīuia2 | brīuābo |
| instrumental | brīuī | brīuābi |
| locative | brīuī | brīuābo |
1 early form
2 late form