blis
Dacian
Noun
blis
Danish
Etymology
From Old Norse blesi, from Proto-Germanic *blasį̄, ultimately from Proto-Indo-European *bʰel- (“to shine”).
Pronunciation
- IPA(key): [ˈblis]
Noun
blis c (singular definite blissen, plural indefinite blisser)
- a blaze, (especially on a horse)
Declension
| common gender |
singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | blis | blissen | blisser | blisserne |
| genitive | bliss | blissens | blissers | blissernes |
Derived terms
- blisset
References
- “blis” in Den Danske Ordbog
Maltese
Etymology
From Arabic إِبْلِيس (ʔiblīs).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈbliːs/
- Rhymes: -iːs
Noun
blis m (plural ebieles)
Derived terms
- blejbes (brejbes)
Middle English
Noun
blis
- alternative form of blisse