blaaskakerig

Dutch

Etymology

From blaaskaak +‎ -erig.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈblaːs.kaː.kə.rəx/

Adjective

blaaskakerig (comparative blaaskakeriger, superlative blaaskakerigst)

  1. windbaggy, blowhard-like

Declension

Declension of blaaskakerig
uninflected blaaskakerig
inflected blaaskakerige
comparative blaaskakeriger
positive comparative superlative
predicative/adverbial blaaskakerig blaaskakeriger het blaaskakerigst
het blaaskakerigste
indefinite m./f. sing. blaaskakerige blaaskakerigere blaaskakerigste
n. sing. blaaskakerig blaaskakeriger blaaskakerigste
plural blaaskakerige blaaskakerigere blaaskakerigste
definite blaaskakerige blaaskakerigere blaaskakerigste
partitive blaaskakerigs blaaskakerigers —

Derived terms

  • blaaskakerigheid
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.