Turkish
Etymology
By surface analysis, bil- (“to know”) + -mece (“game forming suffix”).
Pronunciation
- IPA(key): /bil.meˈd͡ʒe/
- Hyphenation: bil‧me‧ce
Noun
bilmece (definite accusative bilmeceyi, plural bilmeceler)
- riddle, enigma
- Synonym: (obsolete) muamma
- bilmece gibi konuşmak ― to speak in riddles, speak cryptically
- (figurative) enigma, mystery, unknown, something mysterious
- Synonym: muamma
Declension
Declension of bilmece
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
bilmece
|
bilmeceler
|
| definite accusative
|
bilmeceyi
|
bilmeceleri
|
| dative
|
bilmeceye
|
bilmecelere
|
| locative
|
bilmecede
|
bilmecelerde
|
| ablative
|
bilmeceden
|
bilmecelerden
|
| genitive
|
bilmecenin
|
bilmecelerin
|
Possessive forms
| nominative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
bilmecem
|
bilmecelerim
|
| 2nd singular
|
bilmecen
|
bilmecelerin
|
| 3rd singular
|
bilmecesi
|
bilmeceleri
|
| 1st plural
|
bilmecemiz
|
bilmecelerimiz
|
| 2nd plural
|
bilmeceniz
|
bilmeceleriniz
|
| 3rd plural
|
bilmeceleri
|
bilmeceleri
|
| definite accusative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
bilmecemi
|
bilmecelerimi
|
| 2nd singular
|
bilmeceni
|
bilmecelerini
|
| 3rd singular
|
bilmecesini
|
bilmecelerini
|
| 1st plural
|
bilmecemizi
|
bilmecelerimizi
|
| 2nd plural
|
bilmecenizi
|
bilmecelerinizi
|
| 3rd plural
|
bilmecelerini
|
bilmecelerini
|
| dative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
bilmeceme
|
bilmecelerime
|
| 2nd singular
|
bilmecene
|
bilmecelerine
|
| 3rd singular
|
bilmecesine
|
bilmecelerine
|
| 1st plural
|
bilmecemize
|
bilmecelerimize
|
| 2nd plural
|
bilmecenize
|
bilmecelerinize
|
| 3rd plural
|
bilmecelerine
|
bilmecelerine
|
| locative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
bilmecemde
|
bilmecelerimde
|
| 2nd singular
|
bilmecende
|
bilmecelerinde
|
| 3rd singular
|
bilmecesinde
|
bilmecelerinde
|
| 1st plural
|
bilmecemizde
|
bilmecelerimizde
|
| 2nd plural
|
bilmecenizde
|
bilmecelerinizde
|
| 3rd plural
|
bilmecelerinde
|
bilmecelerinde
|
| ablative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
bilmecemden
|
bilmecelerimden
|
| 2nd singular
|
bilmecenden
|
bilmecelerinden
|
| 3rd singular
|
bilmecesinden
|
bilmecelerinden
|
| 1st plural
|
bilmecemizden
|
bilmecelerimizden
|
| 2nd plural
|
bilmecenizden
|
bilmecelerinizden
|
| 3rd plural
|
bilmecelerinden
|
bilmecelerinden
|
| genitive
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
bilmecemin
|
bilmecelerimin
|
| 2nd singular
|
bilmecenin
|
bilmecelerinin
|
| 3rd singular
|
bilmecesinin
|
bilmecelerinin
|
| 1st plural
|
bilmecemizin
|
bilmecelerimizin
|
| 2nd plural
|
bilmecenizin
|
bilmecelerinizin
|
| 3rd plural
|
bilmecelerinin
|
bilmecelerinin
|
Predicative forms
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
bilmeceyim
|
bilmecelerim
|
| 2nd singular
|
bilmecesin
|
bilmecelersin
|
| 3rd singular
|
bilmece
bilmecedir
|
bilmeceler
bilmecelerdir
|
| 1st plural
|
bilmeceyiz
|
bilmeceleriz
|
| 2nd plural
|
bilmecesiniz
|
bilmecelersiniz
|
| 3rd plural
|
bilmeceler
|
bilmecelerdir
|
|
Derived terms
Further reading
- “bilmece”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
- Ayverdi, İlhan (2010), “bilmece”, in Misalli Büyük Türkçe Sözlük, a reviewed and expanded single-volume edition, Istanbul: Kubbealtı Neşriyatı
- Nişanyan, Sevan (2002–), “bilmece”, in Nişanyan Sözlük