behefe
Middle English
Adjective
behefe
- alternative form of biheve
Old English
Adjective
behēfe (superlative behēfost or behēfast)
Declension
Declension of behēfe — Strong
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | behēfe | behēfu, behēfo | behēfe |
| Accusative | behēfne | behēfe | behēfe |
| Genitive | behēfes | behēfre | behēfes |
| Dative | behēfum | behēfre | behēfum |
| Instrumental | behēfe | behēfre | behēfe |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | behēfe | behēfa, behēfe | behēfu, behēfo |
| Accusative | behēfe | behēfa, behēfe | behēfu, behēfo |
| Genitive | behēfra | behēfra | behēfra |
| Dative | behēfum | behēfum | behēfum |
| Instrumental | behēfum | behēfum | behēfum |
Declension of behēfe — Weak
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | behēfa | behēfe | behēfe |
| Accusative | behēfan | behēfan | behēfe |
| Genitive | behēfan | behēfan | behēfan |
| Dative | behēfan | behēfan | behēfan |
| Instrumental | behēfan | behēfan | behēfan |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | behēfan | behēfan | behēfan |
| Accusative | behēfan | behēfan | behēfan |
| Genitive | behēfra, behēfena | behēfra, behēfena | behēfra, behēfena |
| Dative | behēfum | behēfum | behēfum |
| Instrumental | behēfum | behēfum | behēfum |
Derived terms
- nīedbehēfe (“necessary”)
References
- Joseph Bosworth; T. Northcote Toller (1898), “be-héfe”, in An Anglo-Saxon Dictionary, second edition, Oxford: Oxford University Press.