Gefreiter
German
Etymology
Nominalized past participle of freien in the obsolete meaning “to make free, to exempt from duty”. From the fact that the rank was originally freed from sentry duty.
Pronunciation
Noun
Gefreiter m (adjectival, definite nominative der Gefreite, genitive (des) Gefreiten, plural Gefreite, definite plural die Gefreiten)
- (military) lance corporal (military rank) (male or of unspecified gender)
Declension
Declension of Gefreiter [masculine, adjectival]
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| masculine gender | strong declension | |||
| nominative | Gefreiter | Gefreite | ||
| genitive | Gefreiten | Gefreiter | ||
| dative | Gefreitem | Gefreiten | ||
| accusative | Gefreiten | Gefreite | ||
| weak declension | ||||
| nominative | der | Gefreite | die | Gefreiten |
| genitive | des | Gefreiten | der | Gefreiten |
| dative | dem | Gefreiten | den | Gefreiten |
| accusative | den | Gefreiten | die | Gefreiten |
| mixed declension | ||||
| nominative | ein | Gefreiter | (keine) | Gefreiten |
| genitive | eines | Gefreiten | (keiner) | Gefreiten |
| dative | einem | Gefreiten | (keinen) | Gefreiten |
| accusative | einen | Gefreiten | (keine) | Gefreiten |
Derived terms
- Hauptfreiter
- Obergefreiter
Descendants
- → Russian: ефре́йтор (jefréjtor)
- → Kazakh: ефрейтор (efreitor)
- → Finnish: jefreitteri
Noun
Gefreiter f
- inflection of Gefreite:
- strong genitive/dative singular
- strong genitive plural