Aesculapius
English
Alternative forms
Etymology
Learned borrowing from Latin Aesculāpius.
Pronunciation
- (UK) IPA(key): /ˌiːskjʊˈleɪpɪəs/
Proper noun
Aesculapius
Derived terms
Translations
Roman god
Latin
Etymology
Ultimately from Ancient Greek Ἀσκληπιός (Asklēpiós).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ae̯s.kʊˈɫaː.pi.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [es.kuˈlaː.pi.us]
Proper noun
Aesculāpius m sg (genitive Aesculāpiī or Aesculāpī); second declension
Declensions
Second-declension noun, singular only.
| singular | |
|---|---|
| nominative | Aesculāpius |
| genitive | Aesculāpiī Aesculāpī1 |
| dative | Aesculāpiō |
| accusative | Aesculāpium |
| ablative | Aesculāpiō |
| vocative | Aesculāpī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).