ἐσόμενος

Ancient Greek

Alternative forms

ἐσσόμενος (essómenos) — Epic

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /e.só.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /eˈso.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /eˈso.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /eˈso.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /eˈso.me.nos/

Participle

ἐσόμενος • (esómenos) m (feminine ἐσομένη, neuter ἐσόμενον); first/second declension

future middle participle of εἰμί (eimí)

Declension

First and second declension of ἐσόμενος; ἐσομένη; ἐσόμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ἐσόμενος esómenos	ἐσομένη esoménē	ἐσόμενον esómenon	ἐσομένω esoménō	ἐσομένᾱ esoménā	ἐσομένω esoménō	ἐσόμενοι esómenoi	ἐσόμεναι esómenai	ἐσόμενᾰ esómenă
Genitive	ἐσομένου esoménou	ἐσομένης esoménēs	ἐσομένου esoménou	ἐσομένοιν esoménoin	ἐσομέναιν esoménain	ἐσομένοιν esoménoin	ἐσομένων esoménōn	ἐσομένων esoménōn	ἐσομένων esoménōn
Dative	ἐσομένῳ esoménōi	ἐσομένῃ esoménēi	ἐσομένῳ esoménōi	ἐσομένοιν esoménoin	ἐσομέναιν esoménain	ἐσομένοιν esoménoin	ἐσομένοις esoménois	ἐσομέναις esoménais	ἐσομένοις esoménois
Accusative	ἐσόμενον esómenon	ἐσομένην esoménēn	ἐσόμενον esómenon	ἐσομένω esoménō	ἐσομένᾱ esoménā	ἐσομένω esoménō	ἐσομένους esoménous	ἐσομένᾱς esoménās	ἐσόμενᾰ esómenă
Vocative	ἐσόμενε esómene	ἐσομένη esoménē	ἐσόμενον esómenon	ἐσομένω esoménō	ἐσομένᾱ esoménā	ἐσομένω esoménō	ἐσόμενοι esómenoi	ἐσόμεναι esómenai	ἐσόμενᾰ esómenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ἐσομένως esoménōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.