ἐμφυτεύω

Ancient Greek

Etymology

From ἐμ- (em-) +‎ φυτεύω (phuteúō, to plant)..

Pronunciation

 

Verb

ἐμφῠτεύω • (emphŭteúō)

  1. to implant, graft
    • 100 BCE – 1 BCE, Diodorus Siculus, Bibliotheca Historia 5.16:
      κατὰ δὲ τὴν ἀρετὴν οὖσα μετρία τὴν μὲν ἀμπελόφυτον χώραν ὀλίγην ἔχει, τὰς δ᾽ ἐλαίας ἐμπεφυτευμένας ἐν τοῖς κοτίνοις
      katà dè tḕn aretḕn oûsa metría tḕn mèn ampelóphuton khṓran olígēn ékhei, tàs d’ elaías empephuteuménas en toîs kotínois
      (please add an English translation of this quotation)
  2. (passive voice, Ancient Rome, law) to be granted tenure of an ἐμφύτευμα (emphúteuma) (type of hereditary leasehold in Roman law)

Conjugation

   Present: ἐμφῠτεύω, ἐμφῠτεύομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐμφῠτεύω ἐμφῠτεύεις ἐμφῠτεύει ἐμφῠτεύετον ἐμφῠτεύετον ἐμφῠτεύομεν ἐμφῠτεύετε ἐμφῠτεύουσῐ(ν)
subjunctive ἐμφῠτεύω ἐμφῠτεύῃς ἐμφῠτεύῃ ἐμφῠτεύητον ἐμφῠτεύητον ἐμφῠτεύωμεν ἐμφῠτεύητε ἐμφῠτεύωσῐ(ν)
optative ἐμφῠτεύοιμῐ ἐμφῠτεύοις ἐμφῠτεύοι ἐμφῠτεύοιτον ἐμφῠτευοίτην ἐμφῠτεύοιμεν ἐμφῠτεύοιτε ἐμφῠτεύοιεν
imperative   ἐμφῠ́τευε ἐμφῠτευέτω ἐμφῠτεύετον ἐμφῠτευέτων   ἐμφῠτεύετε ἐμφῠτευόντων
middle/
passive 		indicative ἐμφῠτεύομαι ἐμφῠτεύῃ / ἐμφῠτεύει ἐμφῠτεύεται ἐμφῠτεύεσθον ἐμφῠτεύεσθον ἐμφῠτευόμεθᾰ ἐμφῠτεύεσθε ἐμφῠτεύονται
subjunctive ἐμφῠτεύωμαι ἐμφῠτεύῃ ἐμφῠτεύηται ἐμφῠτεύησθον ἐμφῠτεύησθον ἐμφῠτευώμεθᾰ ἐμφῠτεύησθε ἐμφῠτεύωνται
optative ἐμφῠτευοίμην ἐμφῠτεύοιο ἐμφῠτεύοιτο ἐμφῠτεύοισθον ἐμφῠτευοίσθην ἐμφῠτευοίμεθᾰ ἐμφῠτεύοισθε ἐμφῠτεύοιντο
imperative   ἐμφῠτεύου ἐμφῠτευέσθω ἐμφῠτεύεσθον ἐμφῠτευέσθων   ἐμφῠτεύεσθε ἐμφῠτευέσθων
active middle/passive
infinitive ἐμφῠτεύειν ἐμφῠτεύεσθαι
participle m ἐμφῠτεύων ἐμφῠτευόμενος
f ἐμφῠτεύουσᾰ ἐμφῠτευομένη
n ἐμφῠτεῦον ἐμφῠτευόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐνεφῠ́τευσᾰ, ἐνεφῠτευσᾰ́μην, ἐνεφῠτεύσθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐνεφῠ́τευσᾰ ἐνεφῠ́τευσᾰς ἐνεφῠ́τευσε(ν) ἐνεφῠτεύσᾰτον ἐνεφῠτευσᾰ́την ἐνεφῠτεύσᾰμεν ἐνεφῠτεύσᾰτε ἐνεφῠ́τευσᾰν
subjunctive ἐμφῠτεύσω ἐμφῠτεύσῃς ἐμφῠτεύσῃ ἐμφῠτεύσητον ἐμφῠτεύσητον ἐμφῠτεύσωμεν ἐμφῠτεύσητε ἐμφῠτεύσωσῐ(ν)
optative ἐμφῠτεύσαιμῐ ἐμφῠτεύσειᾰς / ἐμφῠτεύσαις ἐμφῠτεύσειε(ν) / ἐμφῠτεύσαι ἐμφῠτεύσαιτον ἐμφῠτευσαίτην ἐμφῠτεύσαιμεν ἐμφῠτεύσαιτε ἐμφῠτεύσειᾰν / ἐμφῠτεύσαιεν
imperative   ἐμφῠ́τευσον ἐμφῠτευσᾰ́τω ἐμφῠτεύσᾰτον ἐμφῠτευσᾰ́των   ἐμφῠτεύσᾰτε ἐμφῠτευσᾰ́ντων
middle indicative ἐνεφῠτευσᾰ́μην ἐνεφῠτεύσω ἐνεφῠτεύσᾰτο ἐνεφῠτεύσᾰσθον ἐνεφῠτευσᾰ́σθην ἐνεφῠτευσᾰ́μεθᾰ ἐνεφῠτεύσᾰσθε ἐνεφῠτεύσᾰντο
subjunctive ἐμφῠτεύσωμαι ἐμφῠτεύσῃ ἐμφῠτεύσηται ἐμφῠτεύσησθον ἐμφῠτεύσησθον ἐμφῠτευσώμεθᾰ ἐμφῠτεύσησθε ἐμφῠτεύσωνται
optative ἐμφῠτευσαίμην ἐμφῠτεύσαιο ἐμφῠτεύσαιτο ἐμφῠτεύσαισθον ἐμφῠτευσαίσθην ἐμφῠτευσαίμεθᾰ ἐμφῠτεύσαισθε ἐμφῠτεύσαιντο
imperative   ἐμφῠ́τευσαι ἐμφῠτευσᾰ́σθω ἐμφῠτεύσᾰσθον ἐμφῠτευσᾰ́σθων   ἐμφῠτεύσᾰσθε ἐμφῠτευσᾰ́σθων
passive indicative ἐνεφῠτεύσθην ἐνεφῠτεύσθης ἐνεφῠτεύσθη ἐνεφῠτεύσθητον ἐνεφῠτευσθήτην ἐνεφῠτεύσθημεν ἐνεφῠτεύσθητε ἐνεφῠτεύσθησᾰν
subjunctive ἐμφῠτευσθῶ ἐμφῠτευσθῇς ἐμφῠτευσθῇ ἐμφῠτευσθῆτον ἐμφῠτευσθῆτον ἐμφῠτευσθῶμεν ἐμφῠτευσθῆτε ἐμφῠτευσθῶσῐ(ν)
optative ἐμφῠτευσθείην ἐμφῠτευσθείης ἐμφῠτευσθείη ἐμφῠτευσθεῖτον / ἐμφῠτευσθείητον ἐμφῠτευσθείτην / ἐμφῠτευσθειήτην ἐμφῠτευσθεῖμεν / ἐμφῠτευσθείημεν ἐμφῠτευσθεῖτε / ἐμφῠτευσθείητε ἐμφῠτευσθεῖεν / ἐμφῠτευσθείησᾰν
imperative   ἐμφῠτεύσθητῐ ἐμφῠτευσθήτω ἐμφῠτεύσθητον ἐμφῠτευσθήτων   ἐμφῠτεύσθητε ἐμφῠτευσθέντων
active middle passive
infinitive ἐμφῠτεῦσαι ἐμφῠτεύσᾰσθαι ἐμφῠτευσθῆναι
participle m ἐμφῠτεύσᾱς ἐμφῠτευσᾰ́μενος ἐμφῠτευσθείς
f ἐμφῠτεύσᾱσᾰ ἐμφῠτευσᾰμένη ἐμφῠτευσθεῖσᾰ
n ἐμφῠτεῦσᾰν ἐμφῠτευσᾰ́μενον ἐμφῠτευσθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἐμπεφῠ́τευκᾰ, ἐμπεφῠ́τευμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐμπεφῠ́τευκᾰ ἐμπεφῠ́τευκᾰς ἐμπεφῠ́τευκε(ν) ἐμπεφῠτεύκᾰτον ἐμπεφῠτεύκᾰτον ἐμπεφῠτεύκᾰμεν ἐμπεφῠτεύκᾰτε ἐμπεφῠτεύκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἐμπεφῠτεύκω ἐμπεφῠτεύκῃς ἐμπεφῠτεύκῃ ἐμπεφῠτεύκητον ἐμπεφῠτεύκητον ἐμπεφῠτεύκωμεν ἐμπεφῠτεύκητε ἐμπεφῠτεύκωσῐ(ν)
optative ἐμπεφῠτεύκοιμῐ / ἐμπεφῠτευκοίην ἐμπεφῠτεύκοις / ἐμπεφῠτευκοίης ἐμπεφῠτεύκοι / ἐμπεφῠτευκοίη ἐμπεφῠτεύκοιτον ἐμπεφῠτευκοίτην ἐμπεφῠτεύκοιμεν ἐμπεφῠτεύκοιτε ἐμπεφῠτεύκοιεν
imperative   ἐμπεφῠ́τευκε ἐμπεφῠτευκέτω ἐμπεφῠτεύκετον ἐμπεφῠτευκέτων   ἐμπεφῠτεύκετε ἐμπεφῠτευκόντων
middle/
passive 		indicative ἐμπεφῠ́τευμαι ἐμπεφῠ́τευσαι ἐμπεφῠ́τευται ἐμπεφῠ́τευσθον ἐμπεφῠ́τευσθον ἐμπεφῠτεύμεθᾰ ἐμπεφῠ́τευσθε ἐμπεφῠ́τευνται
subjunctive ἐμπεφῠτευμένος ὦ ἐμπεφῠτευμένος ᾖς ἐμπεφῠτευμένος ᾖ ἐμπεφῠτευμένω ἦτον ἐμπεφῠτευμένω ἦτον ἐμπεφῠτευμένοι ὦμεν ἐμπεφῠτευμένοι ἦτε ἐμπεφῠτευμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἐμπεφῠτευμένος εἴην ἐμπεφῠτευμένος εἴης ἐμπεφῠτευμένος εἴη ἐμπεφῠτευμένω εἴητον / εἶτον ἐμπεφῠτευμένω εἰήτην / εἴτην ἐμπεφῠτευμένοι εἴημεν / εἶμεν ἐμπεφῠτευμένοι εἴητε / εἶτε ἐμπεφῠτευμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ἐμπεφῠ́τευσο ἐμπεφῠτεύσθω ἐμπεφῠ́τευσθον ἐμπεφῠτεύσθων   ἐμπεφῠ́τευσθε ἐμπεφῠτεύσθων
active middle/passive
infinitive ἐμπεφῠτευκέναι ἐμπεφῠτεῦσθαι
participle m ἐμπεφῠτευκώς ἐμπεφῠτευμένος
f ἐμπεφῠτευκυῖᾰ ἐμπεφῠτευμένη
n ἐμπεφῠτευκός ἐμπεφῠτευμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.