มหาเถร

Thai

Alternative forms

มหาเถระ

Etymology

Borrowed from Pali mahāthera, from mahā (“great; grand”) + thera (“senior; elder; bhikshu who has been ordained for at least ten years”). By surface analysis, มหา (má-hǎa) +‎ เถร (těen). Cognate with Old Khmer mahāthera, mhāthera, mathera (“senior bhikshu”, used as a title and rank for bhikshus); Modern Khmer មហាថេរ (mɔɔhaathee, “senior bhikshu, especially one who has at least ten years of seniority”).

Pronunciation

Orthographic		มหาเถร m h ā e tʰ r
Phonemic		มะ-หา-เถน m a – h ā – e tʰ n	[bound form] มะ-หา-เถ-ระ- m a – h ā – e tʰ – r a –
Romanization	Paiboon	má-hǎa-těen	má-hǎa-těe-rá-
Romanization	Royal Institute	ma-ha-then	ma-ha-the-ra-
(standard) IPA^(key)		/ma˦˥.haː˩˩˦.tʰeːn˩˩˦/^(R)	/ma˦˥.haː˩˩˦.tʰeː˩˩˦.ra˦˥./

Noun

มหาเถร • (má-hǎa-těen)

(Buddhism) (พระ~) senior priest; chief priest; high priest
(พระ~) used as a title for such priest

Usage notes

Some historians believe the term historically refers to priests who have been ordained for fifteen years at least, as distinguished from the term เถร (těen) alone, which they believe refer to priests who have been ordained for ten years at least.^[1]

Derived terms

มหาเถรสมาคม

References

^ วินัย พงศ์ศรีเพียร (2009), “เอกสารลำดับที่ ๑ จารึกพ่อขุนรามคำแหง”, in ๑๐๐ เอกสารสำคัญ: สรรพสาระประวัติศาสตร์ไทย (in Thai), volume 1, กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย, →ISBN, pages 24–25

[1] วินัย พงศ์ศรีเพียร (2009), “เอกสารลำดับที่ ๑ จารึกพ่อขุนรามคำแหง”, in ๑๐๐ เอกสารสำคัญ: สรรพสาระประวัติศาสตร์ไทย (in Thai), volume 1, กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย, →ISBN, pages 24–25

[1]