Page:The Esperanto Teacher.pdf/53

Li donis al mi monon, sed mi ĝin tuj redonis al li. Mi foriras, sed atendu min, ĉar mi baldaŭ revenos. La suno rebrilas en la klara akvo de la rivero. Li reiris al sia lando. Ŝi reĵetis sin sur la seĝon.

En la daŭro de kelke da minutoj mi aŭdis du pafojn. La pafado daŭris tre longe. Lia hieraŭa parolo estis tre bela, sed la tro multi parolailo lacigas lin. Li kantas tre belan kanton. La kantado estas agrabla okupo. Per mia mano mi energie lin frotadis. La pluvo faladis per riveroj. Ĉiuminute ŝi elrigardadis tra la fenestro kaj malbenadis la malrapidan iradon de la vagonaro.

Mi saltas tre lerte. Mi eksaltis de surprizo. Mi saltadis la tutan tagon* de loko al loko. Kiam vi ekparolis, mi atendis aŭdi ion novan. La diamanto havas belan brilon. Ŝi lasis la diamanton ekbrili. Du ekbriloj de fulmo trakuris tra la malluma ĉielo.

In all the examples already given the Subject of the Sentence is the doer of the action but often it is the one to whom the action is done who occupies our thoughts, and of whom we wish to speak. This one then becomes the subject, and the form of the Verb is changed. Instead of saying

“The police are searching for the thief,” “Someone has broken the window,” “Someone is going to finish the work tomorrow,” we say “The thief is being sought for by the police”, “The window has been broken”, “The work is going to be finished tomorrow.”

(Note the convenience of this form when we do not know or do not wish to mention the doer).

In Esperanto the terminations -ata, being, denoting incompleteness or present time, -ita, having been, denoting

See page 56, (iii.).